Wracam także do bloga.
Najpierw zaległe zdjęcia z wycieczki do Biharu:
NALANDA
RADŹGIR
BODHGAJA
niedziela, 19 lutego 2012
Pocztówki (jeszcze) z Indii...
Nie jestem pewna, czy ktos jeszcze czyta tego bloga... Ale jesli tak, to przepraszam najmocniej, że mnie tu nie było tak długo... Na swoje usprawiedliwienie mam co następuje: nie pisałam, bo... byłam zajęta;) Ale to bardzo! Chodziłam do schroniska dla psów wyprowadzać psiaki na spacery (dobrze zrobiło to i im i mnie), uczyłam dzieci tańczyć (to akurat nic nowego, ale za to intensywniej), przeżyłam najazd sporej częsci rodziny męża (skądinąd bardzo sympatyczny najazd bardzo sympatycznych dzieciaków!), byłam na kursie dla nauczycieli jogi (to temat na nieco dłuższy wpis), przyjechałam do Polski, na łono rodziny, i tu- wielka sprawa- slub Martusi, siostry mojej kochanej!
Wracam także do bloga.
Najpierw zaległe zdjęcia z wycieczki do Biharu:
NALANDA
RADŹGIR
BODHGAJA
Wracam także do bloga.
Najpierw zaległe zdjęcia z wycieczki do Biharu:
NALANDA
RADŹGIR
BODHGAJA
sobota, 22 października 2011
Pocztowki z Indii...
Az sie przerazilam….
28 sierpnia to bylo juz przeciez wieki temu. Kilka swiat za nami (wiele przed nami), kilka skandali politycznych za nami (wiele przed nami, oj wiele…), wakacje za nami (mam nadzieje, ze przed nami tez jeszcze wiele, w perspektywie).
Jakie skandale polityczne? Lepiej nie gadac. Nie nadazam juz.
Jakie swieta? O tym mozna pogadac. Na ten przyklad Dussehra (dzis polskiej czcionki nie stosuje, wiec nazwy wszelakie podaje w formie zangielszczonej)- zwyciestwo “dobra nad zlem”, triumf boga Ramy nad demonem Rawana. Tego ostatniego- biedny, mnie tam zawsze jest go zal- dziesiecioglowego demona uosabiaja duzych (lub wiekszych niz duzych) rozmiarow kukly, ktore na koniec swietowania koncza swoj zywot w plomieniach, przy akompaniamencie fajerwerkow.
Za nami takze Durga Puja- swieto bogini tym razem (ktora to z kolei pokonala demona Mashishasure).
Za nami tez Karva Chauth- swieto podobno kobiet (tak twierdza niektorzy), podobno mezczyzn (twierdza inni). Przywilej kobiet tego dnia: zachowuja post w intencji swych mezow. Oby zdrowi, silni i szczesliwi byli i oby wiodlo im sie w zyciu i w interesach! Przywilej mezczyzn tego dnia- pozwalaja swym zonom zachowac post:) Panie, starsze i mlodsze, tego dnia pieknie wygladaja, nie jedza, nie pija, maluja henna cudenka na dloniach, zakladaja najlepsze ciuchy. Jedna moja znajoma wybrala sie nawet do spa na million zabiegow i masazy oraz do wizazystki na makijaz! Panie dostaja potem podobno prezenty… W sumie cala ta “draka” w intencji meza, ale prezenty, spa, masaze i makijaze- nasze, wiec ok. A i jeden dzien glodowki tez sie przyda. Dobry dla zdrowia- toksyny won z organizmu! Ja nie zostalam oczyszczona… Nie glodowalam, zjadlam wspaniale 3 posilki. A po kazdym deser! Co moj maz na to? Otoz nic, bo nawet nie wiedzial, ze sie posci. Jego strata. Nieznajomosc prawa szkodzi! Jak sie go nie zna to nie mozna go egzekwowac:) Czy moja niesubordynacja sprowadzi nieszczescie na pana i wladce? Pozyjemy, zobaczymy. Na razie malzonek miewa sie niezle.
Za nami oczywiscie Diwali, swieto swiatel. Szal przedswiatecznych zakupow, nieprzespana noc (sztuczne ognie, fajerwerki, duzo huku!).
Uff... to sie naswietowalismy.
A teraz wroce na chwile do tych wakacji co to juz tez za nami. Turystycznie- tym razem Bihar.
Nalanda, ruiny wspanialego, jednego z pierwszych w historii uniwersytetu, zalozonego w 427 roku. Klasztor-Uniwersytet skupial studentow nie tylko z Indii, ale takze z Korei, Chin, Japonii, Tybetu, Indonezji i Turcji.Byl co prawda glownie osrodkiem buddyjskim, ale przyjmowal naukowcow, profesorow i studentow niezaleznie od ich wyznania czy pochodzenia. W campusie uniwersyteckim, dzis znajdujemy niestety ruiny swiatyn, sal lekcyjnych, sal do medytacji, ogromnej biblioteki, a takze akademika. Wszystko to miesci sie w oddalonym od glownych drog wielkim parku (na terenie uniwersytetu byly kiedys takze jeziora, ach...!)
Rajgir. Wjezdzamy kolejka linowa... Przede mna starsza pani, ktora na widok kolejki zaczela zarliwe modlitwy. Przezyla:) Ja tez:)
Bodhgaya. Miejsce w ktorym Siddharta Gautama zostal Budda.
Dlaczego tak enigmatycznie? Otoz powyzsze, jakze piekne i malownicze opisy, mialy byc opatrzone rownie pieknymi i pewnie jeszcze bardziej malowniczymi zdjeciami. Jednakowoz, jak pewnie Szanowny Czytelnik zdolal zauwazyc, zdjec nie ma. Nie ma, bo ktorys z posrednikow w drodze zdjecia z folderu "Zdjecia z Biharu" na bloga, odmowil wspolpracy. Jak mu sie zachce znow pracowac- poleca i zdjecia.
Tymczasem w Delhi chlodniej i chlodniej... Po Diwali zawsze chlodniej! Niedlugo zima, cieple koce, gorace herbaty z miodem i cytryna, gorace orzeszki sprzedawane na ulicy, lodowata woda w kranie, lodowata marmurowa podloga, mroz na zewnatrz, mroz w domu, ach... az sie nie moge doczekac...
.
28 sierpnia to bylo juz przeciez wieki temu. Kilka swiat za nami (wiele przed nami), kilka skandali politycznych za nami (wiele przed nami, oj wiele…), wakacje za nami (mam nadzieje, ze przed nami tez jeszcze wiele, w perspektywie).
Jakie skandale polityczne? Lepiej nie gadac. Nie nadazam juz.
Jakie swieta? O tym mozna pogadac. Na ten przyklad Dussehra (dzis polskiej czcionki nie stosuje, wiec nazwy wszelakie podaje w formie zangielszczonej)- zwyciestwo “dobra nad zlem”, triumf boga Ramy nad demonem Rawana. Tego ostatniego- biedny, mnie tam zawsze jest go zal- dziesiecioglowego demona uosabiaja duzych (lub wiekszych niz duzych) rozmiarow kukly, ktore na koniec swietowania koncza swoj zywot w plomieniach, przy akompaniamencie fajerwerkow.
Za nami takze Durga Puja- swieto bogini tym razem (ktora to z kolei pokonala demona Mashishasure).
Za nami tez Karva Chauth- swieto podobno kobiet (tak twierdza niektorzy), podobno mezczyzn (twierdza inni). Przywilej kobiet tego dnia: zachowuja post w intencji swych mezow. Oby zdrowi, silni i szczesliwi byli i oby wiodlo im sie w zyciu i w interesach! Przywilej mezczyzn tego dnia- pozwalaja swym zonom zachowac post:) Panie, starsze i mlodsze, tego dnia pieknie wygladaja, nie jedza, nie pija, maluja henna cudenka na dloniach, zakladaja najlepsze ciuchy. Jedna moja znajoma wybrala sie nawet do spa na million zabiegow i masazy oraz do wizazystki na makijaz! Panie dostaja potem podobno prezenty… W sumie cala ta “draka” w intencji meza, ale prezenty, spa, masaze i makijaze- nasze, wiec ok. A i jeden dzien glodowki tez sie przyda. Dobry dla zdrowia- toksyny won z organizmu! Ja nie zostalam oczyszczona… Nie glodowalam, zjadlam wspaniale 3 posilki. A po kazdym deser! Co moj maz na to? Otoz nic, bo nawet nie wiedzial, ze sie posci. Jego strata. Nieznajomosc prawa szkodzi! Jak sie go nie zna to nie mozna go egzekwowac:) Czy moja niesubordynacja sprowadzi nieszczescie na pana i wladce? Pozyjemy, zobaczymy. Na razie malzonek miewa sie niezle.
Za nami oczywiscie Diwali, swieto swiatel. Szal przedswiatecznych zakupow, nieprzespana noc (sztuczne ognie, fajerwerki, duzo huku!).
Uff... to sie naswietowalismy.
A teraz wroce na chwile do tych wakacji co to juz tez za nami. Turystycznie- tym razem Bihar.
Nalanda, ruiny wspanialego, jednego z pierwszych w historii uniwersytetu, zalozonego w 427 roku. Klasztor-Uniwersytet skupial studentow nie tylko z Indii, ale takze z Korei, Chin, Japonii, Tybetu, Indonezji i Turcji.Byl co prawda glownie osrodkiem buddyjskim, ale przyjmowal naukowcow, profesorow i studentow niezaleznie od ich wyznania czy pochodzenia. W campusie uniwersyteckim, dzis znajdujemy niestety ruiny swiatyn, sal lekcyjnych, sal do medytacji, ogromnej biblioteki, a takze akademika. Wszystko to miesci sie w oddalonym od glownych drog wielkim parku (na terenie uniwersytetu byly kiedys takze jeziora, ach...!)
Rajgir. Wjezdzamy kolejka linowa... Przede mna starsza pani, ktora na widok kolejki zaczela zarliwe modlitwy. Przezyla:) Ja tez:)
Bodhgaya. Miejsce w ktorym Siddharta Gautama zostal Budda.
Dlaczego tak enigmatycznie? Otoz powyzsze, jakze piekne i malownicze opisy, mialy byc opatrzone rownie pieknymi i pewnie jeszcze bardziej malowniczymi zdjeciami. Jednakowoz, jak pewnie Szanowny Czytelnik zdolal zauwazyc, zdjec nie ma. Nie ma, bo ktorys z posrednikow w drodze zdjecia z folderu "Zdjecia z Biharu" na bloga, odmowil wspolpracy. Jak mu sie zachce znow pracowac- poleca i zdjecia.
Tymczasem w Delhi chlodniej i chlodniej... Po Diwali zawsze chlodniej! Niedlugo zima, cieple koce, gorace herbaty z miodem i cytryna, gorace orzeszki sprzedawane na ulicy, lodowata woda w kranie, lodowata marmurowa podloga, mroz na zewnatrz, mroz w domu, ach... az sie nie moge doczekac...
.
niedziela, 28 sierpnia 2011
Pocztowki z Indii...
Anna Hazare przerwal dzis o 10 rano swoj strajk glodowy. Rzad nie mial wyjscia i zgodzil sie na postawione przez Hazare warunki dotyczace antykorupcyjnej ustawy "Jan Lokpal".
Swietowanie (moze jakby nie byla to niedziela, do dostalibysmy w Indiach dzien wolny od pracy, kto wie;)).
No i teraz czekamy... Kolejny ruch (oby wlasciwy!) wykonac musza rzadzacy...
Swietowanie (moze jakby nie byla to niedziela, do dostalibysmy w Indiach dzien wolny od pracy, kto wie;)).
No i teraz czekamy... Kolejny ruch (oby wlasciwy!) wykonac musza rzadzacy...
wtorek, 23 sierpnia 2011
Pocztowki z Indii...
Listy do redakcji- Anna po raz kolejny.
Lekture porannej gazety rozpoczynam od protestu Hazare. Kolejne strony- Anna Hazare. Anna Hazare prawie do samego konca (wylaczajac trzy ostatnie strony, ktore traktuja o sporcie- to sie chyba nigdy nie zmieni, chocby nie wiem jakie wazne rzeczy dzialy sie w kraju lub za granica;)).
Uwazniej przygladam sie ostatnio, wsrod tych wszystkich wiadomosci, kolumnie "Listy do redakcji".Nietrudno zgadnac czego dotyczy od tygodnia 95% listow do redakcji gazet codziennych. Otoz: Hazare!
Tylko proporcje "za i przeciw" zmieniaja sie troche. Jeszcze pare dni temu nie bylo ani jednego glosu czytelnikow "przeciw". Dzis juz zaczeli sie odzywac sceptycy.
Arundhati Roy, znana indyjska pisarka (m.in."Bog rzeczy malych"), aktywistka, dzialaczka, napisala obszerny atykul, w ktorym nie zgadza sie z metodami, ktore stosuje Anna Hazare, twierdzi ze jego krucjate nakreca "agresywny nacjonalizm", pisze wreszcie ze Anna i jego najblizsi "wspolpracownicy" pozostaja slepi i glusi na inne problemy ludzi w Indiach, na inne dramaty "zwyklego czlowieka", a tylko skupiaja sie (i to w sposob niedopuszczalny) na korupcji na najwyzszym szczeblu.
Artykul Roy opublikowany wczoraj, rozpoczal nieco ostrzejsza debate spoleczna.
Oczywiscie setki tysiecy popierajacych Hazare nadal go popieraja, w sumie nic sie nie zmienia, Anna nadal gloduje, a korupcja nadal "wielkim zlem jest"!
Ale w "Listach do redakcji", ktore ostatnio namietnie czytam (interesujace jest jak zmieniaja sie glosy czytelnikow, albo tez jak redakcja selekcjonuje napisane do niej listy;)), rozpoczela sie dosc smiala wymiana zdan i twarde komentarze do wydarzen ostatnich dni.
Z niektorymi nie sposob sie nie zgodzic, z innymi trudniej. Faktem jest, ze Anna Hazare domaga sie bardzo rygorystycznego prawa antykorupcyjnego. A to oznacza tez, ze "grupa starannie dobranych osob" bedzie miala- w duzym skrocie- prawo pozbawic wolnosci i majatku kazdego urzednika panstwowego (od premiera, przez parlamentarzyste do urzednikow nizszych ranga) jesli okaze sie, ze bierze on lub daje lapowki, lub ze ma z tym cokolwiek wspolnego.
Ludzie sa bezsilni I dlatego juz zli, zmeczeni, maja dosc, potrzebuja zmian I kogos kto ich zmobilizuje do dzialania I da jakas nadzieje na to, ze walka o zmiane systemu ma sens. Anna Hazare jest wlasnie takim “kims”, walczy ostro I nie ustepuje.
Zwolennicy: Tak!!! tylko takim twardym prawem jestesmy w stanie wyeliminowac korupcje z zycia publicznego.
Sceptycy: zaden czlowiek nie moze sam stanowic prawa i szantazowac rzad w taki sposob. Anna staje sie powoli “dyktatorem”. Poza tym zycie zwyklego obywatela nie zmieni sie ani na jote jesli w wiezieniu wyladuje za wziecie milionowej lapowki jakis parlamentarzysta.
Pewnie tak… Korpucja na “najnizszym szczeblu”, w stylu: jak nie dasz w kopercie (albo i bez koperty, tez przejdzie) 100 rupii, to bedziesz czekac na przeniesienie papierka z biurka jednego urzednika na biurko drugiego urzednika pol roku zamiast tydzien, nie zniknie, dopoki nie zmieni sie mentalnosc ludzka. A to chyba wymaga jakiejs potezniejszej niz strajk pracy u podstaw…
Faktem jest, ze od tygodnia media nie zwracaja uwagi na nic innego co dzieje sie w kraju (newsem numer jeden jest Anna i jego glodowka). Za to wlasnie, za te cala “szopke wokol Hazare I jego grupy” dostaje sie mediom mocno po uszach od Arundhati Roy.
Ale tez coraz czesciej ludziom przypomina sie przy tej okazji (przy okazji strajku Hazare) o innych protestujacych w innycha czesciach Indii. Protestujacych przeciwko niesprawiedliwosci, przeciwko lamaniu prawa przez wladze, przeciwko nieczulosci na ludzkie cierpienie. A komu sie to wszystko “przy okazji” przypomina- autorom listow do redakcji. Szkoda, ze nie samej redakcji…
Fakt, zapomnialam- przypomina sie takze Arundhati Roy, ktora we wspomnianym artykule, zrzyma sie i wyraza zal, nawet z nutka obrzydzenia, ze uwaga mediow i calych Indii (takze coraz wiekszej rzeszy Hindusow I nie-Hindusow na calym swiecie) skupia sie na antykorupcyjnym protescie Hazare. Porownuje jego protest z glodowka Irom Sharmili z Manipuru. I nietrudno sie domyslec, jak blado wypada w tym porownaniu Hazare…
Irom Sharmila miala 38 lat, gdy w 2000 roku (!!!) rozpoczela glodowke az do smierci. Protestuje przeciwko totalnie niedemokratycznej ustawie dajacej w Manipurze nieograniczone prawa silom zbrojnym. Wojsko korzysta z tych ‘przywilejow’ i zamienia zycie mieszkancow Manipuru (przeciez obywateli demokratycznych Indii!) w pieklo na ziemi. Ludzie boja sie po zmroku wyjsc na ulice, zyja bez wody, elektrycznosci I boja sie przeciw temu protestowac- grozi im najgorsze. A wszystko “zgodnie z prawem”. Irom Sharmila od ponad 10 lat zada zniesienia tych niemajacych nic wspolnego z demokracja nieograniczonych praw wojska I wladz Manipuru. Co na to rzeczone wladze? Sharmila zostala aresztowana, i jako wiezniarka przebywa w szpitalu w stolicy Manipuru- Imphal. Jest sila karmiona, co roku uwalniana i po chwili aresztowana ponownie (gdyz nie zamierza przerwac glodowego strajku). Sharmila dostala nagrody za swa niestrudzona walke, ale… co to zmienilo…? Nie stoi za nia zadna organizacja, zadna grupa (jakas, powiedzmy, Team Sharmila- analogicznie do Team Anna, jak zwa grupe najblizszych wspolpracownikow Anny Hazare).
Jej protest trwa juz na tyle dlugo I jest tak daleko od stolicy kraju, ze zostal po prostu zapomniany, albo moze- co moze nawet straszniejsze!- spowszednial...
Teraz zaczal pojawiac sie w “Listach do redakcji”. Moze zajmie sie nim tez czesc redakcji? To dobry moment. Anna Hazare obudzil troche narod indyjski, w gotowosci postawil rzad i politykow, pewnie tez przestraszyl wielu skorumpowanych urzednikow, zwrocil (z wielkim medialnym wsparciem I hukiem) uwage na prawa obywateli Indii ustanowione w konstytucji i byc moze ta uwaga przeniesie sie tez w te bardziej zapomniane rejony kraju (nie tylko przeciez do Sharmili do Manipuru, ale do wielu innych “zapomnianych” miejsc i “zapomnianych” ludzi).
Zajrzalam sobie “w siec”, postanowilam troche poszperac i dowiedziec sie ile ksiazek i artykulow napisala ostatnio Arundhati o Sharmili. Otoz- niewiele. Ostatnio tylko wlasnie w The Hindu w artykule “I’d rather not be Anna”. Nie twierdze oczywiscie, ze Arundhati Roy dopiero teraz przypomniala sobie o Sharmili,oczywiscie ze nie, ale te porownania i oskarzenia w jej ostatnim tekscie sa zbyt ostre i krzywdzace. Jesli ma Pani, droga Pani Roy, jakis pomysl na walke z korupcja, prosze walczyc! I prosze tez nie spodziewac sie ze 74 letni pan Hazare dzis zarzadzi kolejne glodowki w zwiazku z innymi, gnebiacymi narod i obywateli, problemami. Musialby chyba glodowac do konca swiata i jeden dzien dluzej! Ten pan, prosze Pani, obral sobie korupcje jako cel zniszczenia I robi co moze by to osiagnac. A ze ma wokol siebie odpowiednich ludzi (byla szefowo delhijskiej policji, ludzi mediow, znanych dzialaczy), moze dlatego robi tyle halasu. I czy to zle ze robi tyle halasu? Chyba raczej dla sprawy to dobrze…? Ale moze sie myle…
Nie bylo wystarczajaco duzo halasu wokol akcji oczyszczenia Gangi, i glodowki ktora w zwiazku z tym podjal pewien asceta z Haridwaru, 34-letniSwami Nigamananda. I jak sie to skonczylo…? Obeszlo sie bez halasu, a asceta umarl z glodu. Trzeba bylo, prosze Pani, o tym pisac, skoro pisze sie duzo, czesto, wystepuje w telewizji, chodzi na rozdania nagrod, protestuje, walczy jest sie aktywna i znana w swiecie osoba! A teraz prosze zostawic pana dziadka Hazare w spokoju, bo juz go zdazylam polubic!
No to sobie pogadalam z pania Roy. Nie, nie ludze sie wcale, ze mi odpowie;) Lepiej niech nie odpowiada, bo bede musiala zrobic wiekszy i powazniejszy ‘risercz’ niz tylko taki, ktory wystarczyl do ponarzekac sobie na to co napisala;))
A tymczasem Hazare nadal strajkuje, choc stan jego zdrowia troche sie dzis pogorszyl…
.
Lekture porannej gazety rozpoczynam od protestu Hazare. Kolejne strony- Anna Hazare. Anna Hazare prawie do samego konca (wylaczajac trzy ostatnie strony, ktore traktuja o sporcie- to sie chyba nigdy nie zmieni, chocby nie wiem jakie wazne rzeczy dzialy sie w kraju lub za granica;)).
Uwazniej przygladam sie ostatnio, wsrod tych wszystkich wiadomosci, kolumnie "Listy do redakcji".Nietrudno zgadnac czego dotyczy od tygodnia 95% listow do redakcji gazet codziennych. Otoz: Hazare!
Tylko proporcje "za i przeciw" zmieniaja sie troche. Jeszcze pare dni temu nie bylo ani jednego glosu czytelnikow "przeciw". Dzis juz zaczeli sie odzywac sceptycy.
Arundhati Roy, znana indyjska pisarka (m.in."Bog rzeczy malych"), aktywistka, dzialaczka, napisala obszerny atykul, w ktorym nie zgadza sie z metodami, ktore stosuje Anna Hazare, twierdzi ze jego krucjate nakreca "agresywny nacjonalizm", pisze wreszcie ze Anna i jego najblizsi "wspolpracownicy" pozostaja slepi i glusi na inne problemy ludzi w Indiach, na inne dramaty "zwyklego czlowieka", a tylko skupiaja sie (i to w sposob niedopuszczalny) na korupcji na najwyzszym szczeblu.
Artykul Roy opublikowany wczoraj, rozpoczal nieco ostrzejsza debate spoleczna.
Oczywiscie setki tysiecy popierajacych Hazare nadal go popieraja, w sumie nic sie nie zmienia, Anna nadal gloduje, a korupcja nadal "wielkim zlem jest"!
Ale w "Listach do redakcji", ktore ostatnio namietnie czytam (interesujace jest jak zmieniaja sie glosy czytelnikow, albo tez jak redakcja selekcjonuje napisane do niej listy;)), rozpoczela sie dosc smiala wymiana zdan i twarde komentarze do wydarzen ostatnich dni.
Z niektorymi nie sposob sie nie zgodzic, z innymi trudniej. Faktem jest, ze Anna Hazare domaga sie bardzo rygorystycznego prawa antykorupcyjnego. A to oznacza tez, ze "grupa starannie dobranych osob" bedzie miala- w duzym skrocie- prawo pozbawic wolnosci i majatku kazdego urzednika panstwowego (od premiera, przez parlamentarzyste do urzednikow nizszych ranga) jesli okaze sie, ze bierze on lub daje lapowki, lub ze ma z tym cokolwiek wspolnego.
Ludzie sa bezsilni I dlatego juz zli, zmeczeni, maja dosc, potrzebuja zmian I kogos kto ich zmobilizuje do dzialania I da jakas nadzieje na to, ze walka o zmiane systemu ma sens. Anna Hazare jest wlasnie takim “kims”, walczy ostro I nie ustepuje.
Zwolennicy: Tak!!! tylko takim twardym prawem jestesmy w stanie wyeliminowac korupcje z zycia publicznego.
Sceptycy: zaden czlowiek nie moze sam stanowic prawa i szantazowac rzad w taki sposob. Anna staje sie powoli “dyktatorem”. Poza tym zycie zwyklego obywatela nie zmieni sie ani na jote jesli w wiezieniu wyladuje za wziecie milionowej lapowki jakis parlamentarzysta.
Pewnie tak… Korpucja na “najnizszym szczeblu”, w stylu: jak nie dasz w kopercie (albo i bez koperty, tez przejdzie) 100 rupii, to bedziesz czekac na przeniesienie papierka z biurka jednego urzednika na biurko drugiego urzednika pol roku zamiast tydzien, nie zniknie, dopoki nie zmieni sie mentalnosc ludzka. A to chyba wymaga jakiejs potezniejszej niz strajk pracy u podstaw…
Faktem jest, ze od tygodnia media nie zwracaja uwagi na nic innego co dzieje sie w kraju (newsem numer jeden jest Anna i jego glodowka). Za to wlasnie, za te cala “szopke wokol Hazare I jego grupy” dostaje sie mediom mocno po uszach od Arundhati Roy.
Ale tez coraz czesciej ludziom przypomina sie przy tej okazji (przy okazji strajku Hazare) o innych protestujacych w innycha czesciach Indii. Protestujacych przeciwko niesprawiedliwosci, przeciwko lamaniu prawa przez wladze, przeciwko nieczulosci na ludzkie cierpienie. A komu sie to wszystko “przy okazji” przypomina- autorom listow do redakcji. Szkoda, ze nie samej redakcji…
Fakt, zapomnialam- przypomina sie takze Arundhati Roy, ktora we wspomnianym artykule, zrzyma sie i wyraza zal, nawet z nutka obrzydzenia, ze uwaga mediow i calych Indii (takze coraz wiekszej rzeszy Hindusow I nie-Hindusow na calym swiecie) skupia sie na antykorupcyjnym protescie Hazare. Porownuje jego protest z glodowka Irom Sharmili z Manipuru. I nietrudno sie domyslec, jak blado wypada w tym porownaniu Hazare…
Irom Sharmila miala 38 lat, gdy w 2000 roku (!!!) rozpoczela glodowke az do smierci. Protestuje przeciwko totalnie niedemokratycznej ustawie dajacej w Manipurze nieograniczone prawa silom zbrojnym. Wojsko korzysta z tych ‘przywilejow’ i zamienia zycie mieszkancow Manipuru (przeciez obywateli demokratycznych Indii!) w pieklo na ziemi. Ludzie boja sie po zmroku wyjsc na ulice, zyja bez wody, elektrycznosci I boja sie przeciw temu protestowac- grozi im najgorsze. A wszystko “zgodnie z prawem”. Irom Sharmila od ponad 10 lat zada zniesienia tych niemajacych nic wspolnego z demokracja nieograniczonych praw wojska I wladz Manipuru. Co na to rzeczone wladze? Sharmila zostala aresztowana, i jako wiezniarka przebywa w szpitalu w stolicy Manipuru- Imphal. Jest sila karmiona, co roku uwalniana i po chwili aresztowana ponownie (gdyz nie zamierza przerwac glodowego strajku). Sharmila dostala nagrody za swa niestrudzona walke, ale… co to zmienilo…? Nie stoi za nia zadna organizacja, zadna grupa (jakas, powiedzmy, Team Sharmila- analogicznie do Team Anna, jak zwa grupe najblizszych wspolpracownikow Anny Hazare).
Jej protest trwa juz na tyle dlugo I jest tak daleko od stolicy kraju, ze zostal po prostu zapomniany, albo moze- co moze nawet straszniejsze!- spowszednial...
Teraz zaczal pojawiac sie w “Listach do redakcji”. Moze zajmie sie nim tez czesc redakcji? To dobry moment. Anna Hazare obudzil troche narod indyjski, w gotowosci postawil rzad i politykow, pewnie tez przestraszyl wielu skorumpowanych urzednikow, zwrocil (z wielkim medialnym wsparciem I hukiem) uwage na prawa obywateli Indii ustanowione w konstytucji i byc moze ta uwaga przeniesie sie tez w te bardziej zapomniane rejony kraju (nie tylko przeciez do Sharmili do Manipuru, ale do wielu innych “zapomnianych” miejsc i “zapomnianych” ludzi).
Zajrzalam sobie “w siec”, postanowilam troche poszperac i dowiedziec sie ile ksiazek i artykulow napisala ostatnio Arundhati o Sharmili. Otoz- niewiele. Ostatnio tylko wlasnie w The Hindu w artykule “I’d rather not be Anna”. Nie twierdze oczywiscie, ze Arundhati Roy dopiero teraz przypomniala sobie o Sharmili,oczywiscie ze nie, ale te porownania i oskarzenia w jej ostatnim tekscie sa zbyt ostre i krzywdzace. Jesli ma Pani, droga Pani Roy, jakis pomysl na walke z korupcja, prosze walczyc! I prosze tez nie spodziewac sie ze 74 letni pan Hazare dzis zarzadzi kolejne glodowki w zwiazku z innymi, gnebiacymi narod i obywateli, problemami. Musialby chyba glodowac do konca swiata i jeden dzien dluzej! Ten pan, prosze Pani, obral sobie korupcje jako cel zniszczenia I robi co moze by to osiagnac. A ze ma wokol siebie odpowiednich ludzi (byla szefowo delhijskiej policji, ludzi mediow, znanych dzialaczy), moze dlatego robi tyle halasu. I czy to zle ze robi tyle halasu? Chyba raczej dla sprawy to dobrze…? Ale moze sie myle…
Nie bylo wystarczajaco duzo halasu wokol akcji oczyszczenia Gangi, i glodowki ktora w zwiazku z tym podjal pewien asceta z Haridwaru, 34-letniSwami Nigamananda. I jak sie to skonczylo…? Obeszlo sie bez halasu, a asceta umarl z glodu. Trzeba bylo, prosze Pani, o tym pisac, skoro pisze sie duzo, czesto, wystepuje w telewizji, chodzi na rozdania nagrod, protestuje, walczy jest sie aktywna i znana w swiecie osoba! A teraz prosze zostawic pana dziadka Hazare w spokoju, bo juz go zdazylam polubic!
No to sobie pogadalam z pania Roy. Nie, nie ludze sie wcale, ze mi odpowie;) Lepiej niech nie odpowiada, bo bede musiala zrobic wiekszy i powazniejszy ‘risercz’ niz tylko taki, ktory wystarczyl do ponarzekac sobie na to co napisala;))
A tymczasem Hazare nadal strajkuje, choc stan jego zdrowia troche sie dzis pogorszyl…
.
czwartek, 18 sierpnia 2011
Pocztowki z Indii...
Tlum maszeruje, rzad sie czolga...
Gdy na poczatku kwietnia tego roku Anna Hazare, staruszek o dobrych oczach, ubrany w biale dhoti i kurte, rozpoczal swoj "antykorupcyjny" strajk glodowy na oczach calego narodu (nie bylo chyba stacji telewizyjnej ktora nie relacjonowalaby tego wydarzenia), politycy pospieszyli do niego z kwiatami, solidaryzowali sie z nim i z popierajacym go tlumem. Zgodzili sie pochylic nad zaproponowanym przez Hazare projektem ustawy antykorupcyjnej, glosno i duzo krzyczeli ze korupcja to wielkie zlo jest i zwalczana byc powinna! Kwiaty, przemowienia, zapewnienia, w centrum milczacy i oslabiony strajkiem glodowym, ale usmiechniety Anna Hazare.
Kilka miesiecy pozniej- 16 sierpnia, dzien po obchodach swieta niepodleglosci- Anna Hazare laduje w delhijskim wiezieniu. Policja przewozi go tam, gdyz "pogwalcil prawo"- siedzial w miejscu publicznym i podjal po raz kolejny strajk glodowy (bo poprzedni przyniosl tylko obietnice, ale zadnych konkretow), z zamiarem strajkowania do skutku. Nie podal daty planowanego zakonczenia protestu, nie wiadomo jak dlugo jest w stanie glodowac, jak wielu dzialaczy spolecznych i "przedstawicieli narodu indyjskiego" przylaczy sie do niego... Normalnie niebezpieczny czlowiek!
Tlum zbiera sie na ulicach Delhi i wszystkich innych miast i wiosek w Indiach, ludzie popierajacy Hazare koczuja przed wiezieniem, w ktorym Anna kontynuuje swoj protest glodowy.
Opozycja krzyczy w parlamencie i oskarza rzad, rzad sie kompromituje, miota w zeznaniach, nie wie jakie rozkazy wydac policji. W koncu decyduje sie wypuscic Hazare z wiezienia pod warunkiem ze nie bedzie dalej strajkowal. Hazare sie nie zgadza, siada w wieziennym korytarzu przy donicy z kwiatem i odmawia opuszczenia przybytku dopoty, dopoki nie dostanie pozwolenia na kontynuacje protestu. Coraz wiecej ludzi na ulicach, masowe zwalnianie sie z pracy- byle tylko przylaczyc sie do protestujacych i wspierac Anne. W koncu rzad kapituluje, 18 sierpnia wieczorem Anna dostaje pozwolenie na dwutygodniowy strajk na Ramlila Maidan w Delhi.
Kisan Baburao Hazare, znany jako Anna, urodzony w 1937 roku,najstarszy z 9 rodzenstwa, w dziecinstwie uwielbial puszczac latawce. Ukonczyl 7 klas, przerwal nauke, wyjechal z rodzinnej wsi i zaczal sprzedawac kwiaty na ulicach Bombaju. Zarobione pieniadze wysylal rodzinie. Codziennie uzeral sie ze skorumpowanymi policjantami, kilku nawet w gniewie pobil. Byl pozniej ponoc jeszcze sprzedawca owocow (uzeranie sie ze skorumpowanymi policjantami trwalo nadal). Pozniej zaciagnal sie do wojska, byl kierowca jeepa na wojnie w 1965. Duzo palil, jeszcze wiecej pil.
Gdy jako jedyny przezyl ostrzal wojskowego jeepa, ktory prowadzil, postanowil "przejsc na emeryture". Zaczal duzo czytac, medytowac, przestal pic i palic. Wybral inne zycie, wrocil na wies i zaczal przewracac ja do gory nogami, od podstaw.
Kiedys bezrobotni, biedni i glodni ludzie, po jego reformach zaczeli ksztalcic swoje dzieci, uprawiac ziemie, pracowac, byli w stanie splacic swoje dlugi, nie musieli zaciagac nowych. To w duzym skrocie- brzmi jak bajka. ale to wszystko prawda. Wszystko zasluga Hazare.
Za sposob w jaki przeprowadzal reformy wsi, za dzialalnosc charytatywna, za wybitny wklad w rozwoj kraju i poprawe jakosci zycia jego mieszkancow, dostal wazne odznaczenia i tytuly. Pieniadze z nagrod oddaje potrzebujacym i przeznacza na projekty i reformy, ktore z powodzeniem wprowadza w zycie. Ludzie go kochaja, popieraja, podziwiaja. Anna Hazare nie posiada majatku, nie ma samochodu, nie ma nawet domu. Mieszka w malym pokoju w swiatyni, od 1976 roku.
W 2003 podjal antykorupcyjny strajk glodowy, ktory zakonczyl sie sukcesem i wielu wysoko postawionych urzednikow panstwowych i politykow musialo zrezygnowac ze swych stanowisk.
Ale 2003 rok to juz lata swietlne za nami, korupcja wrocila (a raczej nigdy nie zniknela), a ludzie maja juz tego dosc. W kraju gdzie prawie zaden urzednik nie wykona swojej pracy (za ktora oczywiscie dostaje pensje), bez koperty pod stolem, w kraju gdzie ludzie czekaja na wydanie paszportu czy innych waznych dokumentow ponad dwa lata (a z koperta- 2 miesiace, czyli tyle ile trwac powinna cala procedura), w kraju gdzie lapowka (od glupich 50 rupii- doslownie- do kilkuset tysiecy rupii) jest po prostu zwyczajem, normalna sprawa, codziennoscia jak ziewanie czy czytanie porannej gazety, 74 letni Anna Hazare podejmuje kolejny strajk glodowy...
Jak to sie skonczy tym razem? Do tej pory probowano oskarzac Anne o.... korupcje!:) Chciano przeswietlic jego majatek, ale... nie znaleziono majatku. Nie udalo sie przeswietlanie, to wsadzono go do wiezienia. To tez nie wypalilo, wiec pojawil sie pomysl wyslania Hazare gdzies poza Delhi (niech nam tylko nie przeszkadza w stolycy!)- tez nie wyszlo, motyla noga!!!
Czekamy i popieramy. Tlum maszeruje, rzad sie czolga.
C.d.n.
Gdy na poczatku kwietnia tego roku Anna Hazare, staruszek o dobrych oczach, ubrany w biale dhoti i kurte, rozpoczal swoj "antykorupcyjny" strajk glodowy na oczach calego narodu (nie bylo chyba stacji telewizyjnej ktora nie relacjonowalaby tego wydarzenia), politycy pospieszyli do niego z kwiatami, solidaryzowali sie z nim i z popierajacym go tlumem. Zgodzili sie pochylic nad zaproponowanym przez Hazare projektem ustawy antykorupcyjnej, glosno i duzo krzyczeli ze korupcja to wielkie zlo jest i zwalczana byc powinna! Kwiaty, przemowienia, zapewnienia, w centrum milczacy i oslabiony strajkiem glodowym, ale usmiechniety Anna Hazare.
Kilka miesiecy pozniej- 16 sierpnia, dzien po obchodach swieta niepodleglosci- Anna Hazare laduje w delhijskim wiezieniu. Policja przewozi go tam, gdyz "pogwalcil prawo"- siedzial w miejscu publicznym i podjal po raz kolejny strajk glodowy (bo poprzedni przyniosl tylko obietnice, ale zadnych konkretow), z zamiarem strajkowania do skutku. Nie podal daty planowanego zakonczenia protestu, nie wiadomo jak dlugo jest w stanie glodowac, jak wielu dzialaczy spolecznych i "przedstawicieli narodu indyjskiego" przylaczy sie do niego... Normalnie niebezpieczny czlowiek!
Tlum zbiera sie na ulicach Delhi i wszystkich innych miast i wiosek w Indiach, ludzie popierajacy Hazare koczuja przed wiezieniem, w ktorym Anna kontynuuje swoj protest glodowy.
Opozycja krzyczy w parlamencie i oskarza rzad, rzad sie kompromituje, miota w zeznaniach, nie wie jakie rozkazy wydac policji. W koncu decyduje sie wypuscic Hazare z wiezienia pod warunkiem ze nie bedzie dalej strajkowal. Hazare sie nie zgadza, siada w wieziennym korytarzu przy donicy z kwiatem i odmawia opuszczenia przybytku dopoty, dopoki nie dostanie pozwolenia na kontynuacje protestu. Coraz wiecej ludzi na ulicach, masowe zwalnianie sie z pracy- byle tylko przylaczyc sie do protestujacych i wspierac Anne. W koncu rzad kapituluje, 18 sierpnia wieczorem Anna dostaje pozwolenie na dwutygodniowy strajk na Ramlila Maidan w Delhi.
Kisan Baburao Hazare, znany jako Anna, urodzony w 1937 roku,najstarszy z 9 rodzenstwa, w dziecinstwie uwielbial puszczac latawce. Ukonczyl 7 klas, przerwal nauke, wyjechal z rodzinnej wsi i zaczal sprzedawac kwiaty na ulicach Bombaju. Zarobione pieniadze wysylal rodzinie. Codziennie uzeral sie ze skorumpowanymi policjantami, kilku nawet w gniewie pobil. Byl pozniej ponoc jeszcze sprzedawca owocow (uzeranie sie ze skorumpowanymi policjantami trwalo nadal). Pozniej zaciagnal sie do wojska, byl kierowca jeepa na wojnie w 1965. Duzo palil, jeszcze wiecej pil.
Gdy jako jedyny przezyl ostrzal wojskowego jeepa, ktory prowadzil, postanowil "przejsc na emeryture". Zaczal duzo czytac, medytowac, przestal pic i palic. Wybral inne zycie, wrocil na wies i zaczal przewracac ja do gory nogami, od podstaw.
Kiedys bezrobotni, biedni i glodni ludzie, po jego reformach zaczeli ksztalcic swoje dzieci, uprawiac ziemie, pracowac, byli w stanie splacic swoje dlugi, nie musieli zaciagac nowych. To w duzym skrocie- brzmi jak bajka. ale to wszystko prawda. Wszystko zasluga Hazare.
Za sposob w jaki przeprowadzal reformy wsi, za dzialalnosc charytatywna, za wybitny wklad w rozwoj kraju i poprawe jakosci zycia jego mieszkancow, dostal wazne odznaczenia i tytuly. Pieniadze z nagrod oddaje potrzebujacym i przeznacza na projekty i reformy, ktore z powodzeniem wprowadza w zycie. Ludzie go kochaja, popieraja, podziwiaja. Anna Hazare nie posiada majatku, nie ma samochodu, nie ma nawet domu. Mieszka w malym pokoju w swiatyni, od 1976 roku.
W 2003 podjal antykorupcyjny strajk glodowy, ktory zakonczyl sie sukcesem i wielu wysoko postawionych urzednikow panstwowych i politykow musialo zrezygnowac ze swych stanowisk.
Ale 2003 rok to juz lata swietlne za nami, korupcja wrocila (a raczej nigdy nie zniknela), a ludzie maja juz tego dosc. W kraju gdzie prawie zaden urzednik nie wykona swojej pracy (za ktora oczywiscie dostaje pensje), bez koperty pod stolem, w kraju gdzie ludzie czekaja na wydanie paszportu czy innych waznych dokumentow ponad dwa lata (a z koperta- 2 miesiace, czyli tyle ile trwac powinna cala procedura), w kraju gdzie lapowka (od glupich 50 rupii- doslownie- do kilkuset tysiecy rupii) jest po prostu zwyczajem, normalna sprawa, codziennoscia jak ziewanie czy czytanie porannej gazety, 74 letni Anna Hazare podejmuje kolejny strajk glodowy...
Jak to sie skonczy tym razem? Do tej pory probowano oskarzac Anne o.... korupcje!:) Chciano przeswietlic jego majatek, ale... nie znaleziono majatku. Nie udalo sie przeswietlanie, to wsadzono go do wiezienia. To tez nie wypalilo, wiec pojawil sie pomysl wyslania Hazare gdzies poza Delhi (niech nam tylko nie przeszkadza w stolycy!)- tez nie wyszlo, motyla noga!!!
Czekamy i popieramy. Tlum maszeruje, rzad sie czolga.
C.d.n.
wtorek, 16 sierpnia 2011
Pocztowki z Indii...
Swieta, swieta... i po swietach.
Dlugi weekend minal szybko, deszczowo, chlodno, parno i duszno (tak, to wszystko razem jest jak najbardziej mozliwe).
W sobote: dzien wolny w zwiazku z Rakszabandhan (co roku obchodzonego swieto braci i siostr, o ktorym pisalam juz w zeszlym roku).
W niedziele: dzien wolny w zwiazku z... niedziela.
W poniedzialek: dzien wolny w zwiazku z obchodami Dnia Niepodleglosci.
Dzis, wtorek: dla niektorych dzien wolny w zwiazku ze straszliwie niskim cisnieniem i straszliwym bolem glowy niektorych (ktory jednakowoz nie przeszkadza w pisaniu bloga, wiec niektorzy pisza;)).
Ostatnie dni to czas podwyzszonej gotowosci, bardziej skrupulatnych przeszukiwan toreb i kieszeni w metrze, wzmocnionej ochrony i wiekszej ilosci policjantow na ulicach. Obawiano sie oczywiscie zamachow terrorystycznych i zalecano "unikac zatloczonych miejsc" (hmm... jasne! pestka! niezatloczone miejsce mozna w tym miescie znalezc chyba tylko na srodku rzeki Jamuny, a i to nie zawsze, bo czesto kapia sie tam bawoly i slonie). Zadne bomby na szczescie nigdzie nie wybuchly.
Jak codzien rano (swieto czy tez nie) na bakon wleciala gazeta i trafila w basen, w ktory zamienil sie nasz balkon (leje bez przerwy; w koncu to pora monsunowa ostatecznie- lepiej pozno niz wcale). Jednyna sucha czescia gazety, ktora zachowala sie w samym srodku, byl dodatek dla dzieci. Zaczelam wiec poranna prase od tego wlasnie kawalka. Rozwiazalam kilka rysunkowych zagadek, mini-sudoku, jakis quiz matematyczny (o rety!), dowiedzialam sie, ze Vidya z klasy VI i Aman z VII zostali mistrzami szachowymi w delhijskich rozgrywkach miedzyszkolnych, a potem trafilam na czesc patriotyczna tegoz dodatku dla dzieci, post I-Day (I-Day to w skrocie Independence Day, Dzien Niepodleglosci). A ze w czesci patriotycznej ciekawe informacje- przedrukowane z Wikipedii;)-pozwole sobie przytoczyc.
Oto co kazde dziecko (nawet to, ktore nie czyta dodatku dla dzieci w gazecie The Hindu)wiedziec powinno o... fladze Indii:
Tiranga- trojkolorowa flaga Indii- zaprojektowana zostala przez Pingali Venkayya, urodzonego w 1876 roku w Bhatlapenumarru (w Andhra Pradesh). Po ukonczeniu szkoly Pingali wyjechal z Indii do Colombo, by sie ksztalcic, a po powrocie pracowal jako urzednik panstwowy i kontynuowal nauke w Lahore. Wiele ma zaslug dla kraju na swym koncie, walczyl miedzy innymi w armii indyjskiej, no i - dochodzimy wreszcie do sedna sprawy- przedstawil koncowy projekt flagi indyjskiej (trzy kolory i kolo Asoki na srodkowym bialym pasie), zatwierdzony 22 lipca 1947 roku, uzywany do dzis.
Wczesniejszy projekt przedstawiony w 1922 roku Mahatmie Gandhi'emu, skladal sie z pasow czerwieni i zieleni, gdzie kolory mialy symbolizowac odpowiednio: spolecznosc hinduska i muzulmanska (dwie najliczniejsze grupy). Gandhi zasugerowal dodanie posrodku pasa bialego, symbolizujacego pozostale grupy spleczne Indii, a na tym bialym tle umiescil wizerunek kolowrotka- symbol postepu i rozwoju narodu indyjskiego.
Pozniej kolowrotek (Mahatmy Gandhi'ego) zostal zastapiony tzw. kolem Asoki - buddyjskim kolem dharmy (jak kto woli : porzadku, prawosci, sprawiedliwosci).
I tak powstal symbol niepodleglych Indii.
Kto teraz, z marszu, opowie historie i wyjasni znczenie kolorow i symboli na fladze Polski...?
poniedziałek, 15 sierpnia 2011
Pocztowki z Indii...
I-Day, Dzien Niepodleglosci
Kiepska pogoda, przemowienia "wielkich tego swiata" (czyli m.in Sheili Dikshit i premiera Indii) nie przerwaly wojny latawcow, co roku rozgrywanej na dachach delhijskich domow (i ponad nimi). Muzyka z glosnikow, okrzyki, tance, fajerwerki - tak swietowalismy dzis 64 urodziny Matki Indii.
Foto: Marta Krzem.
Kiepska pogoda, przemowienia "wielkich tego swiata" (czyli m.in Sheili Dikshit i premiera Indii) nie przerwaly wojny latawcow, co roku rozgrywanej na dachach delhijskich domow (i ponad nimi). Muzyka z glosnikow, okrzyki, tance, fajerwerki - tak swietowalismy dzis 64 urodziny Matki Indii.
Foto: Marta Krzem.
Subskrybuj:
Posty (Atom)